Хатын-кыз бөере “биетә” икән...

Ике ел Саратов өлкәсенең Татищев районы Светлый поселогында хәрбиләр шәһәрчегендә яшәргә туры килде. Илебезнең төрле төбәкләреннән килгән кешеләр белән таныштык, дус-тату яшәдек, тормыш тәҗ­рибәсе тупладык. Поселокта күбрәк яшь офицерлар гаиләләре яши иде. Гомер кичкән, акыллы, киң күңелле олы абый-апалар әти-әни кебек якын иде. Бу изге күңелле кешеләрне бүген дә сагынам. Хәзер инде бик уңайлы заманча аралашу чаралары бар. Сөйләшеп, хәбәрләшеп, хәл белешеп торабыз, аралар якынайгандай була. Татьяна Павловна белән бик дус идек. Бүгенге көндә дә элемтәне өзмибез. Телгә маһир, төпле фикерле, оптимист күңелле кеше ул. Ике улы, бер кызы бар. Ире Виктор хаклы ялга чыкканчы, вертолет эскадрильясендә штаб начальнигы вазыйфасын башкарган. Ә күршеләрендә генә Степан бабай белән Тамара әби яши. Степан бабай ракета-техника базасында хезмәт итсә дә, кичләрен Витя абый белән виноград куагы күләгәсе астында ял итәргә ярата иде.

Бабай соңгы ун елда, бөере авыртып, нык интеккән, шифа­ханәләрдә озак дәва­ланган. Ниһаять, быел җәй 66 яшьтәге бабайның бер бөерен алыштырганнар. Җитмәсә, хатын-кыз бөере туры килгән. Бу хәлдән соң бабайның тормышы үзгәр­мәсенме! Ә Тамара әбинең шатлыгы эченә сыймый икән. Иренчәк, ялкау карты хәзер идән, табак-савыт юа, кер үтүкли, тегә, өй җыештыра, бәйләргә дә өйрәнгән... Карчыгы сөенечен яшерми: “Бик шатмын, бабакаем яхшы якка үзгәрде әле,” — ди. Тик менә картның гына кәефе китек. Ул көлкеле хәлгә калдырган табибларны хөкем итәргә гариза язган, хәтта.
Бу хәлне ишеткәч, бабайны кызгандым да, икенче яклап, аның өчен шатландым да. Ничек кенә дисәң дә, исән, сау-сәламәт бит бабай. Шөкер итеп, якыннарын сөендереп яшәсен, дибез. Яңа бөернең шулай эшләп китәсен Ходай кушкандыр, күрәсең...