“Хыялымдагы генерал башка төрле”

— Редик, эшегез тынгысыз, мәшә­катьле, бәйрәмнәр артыннан бәй­рәм­нәр, чара артыннан чара... Тормы­шыңны мәдәният белән бәйләгәнеңә үкенми­сеңме?

— Без бит тере кешеләр, безгә бар нәр­сә дә хас. Андый чаклар да булгалый. Әмма бу мәдәният өлкәсендә эшләгәнгә түгел, профессиональ сәнгать юлыннан китмәүгә үкенеч. Минемчә, әле дә соң түгел — барысы да алда. Ә инде район мәдәният бүлегендә эшләү — искиткеч зур тәҗрибә туплау, чыныгу алу ул.

— Районда чараларның күбесе синең сценарийлар буенча үтә. Сценарий төзегәндә, бәйрәм үткәргәндә синең өчен иң мөһиме нәрсә — аның эчтә­легеме, матур сүзләрме, кыскалыкмы, теманың ачылышымы?

— Сценарий төзегәндә, беренчедән, тамашачы нәрсә күрергә тели, шуны аңларга һәм мөмкин кадәр югары дәрәҗәдә бирергә тырышам. Икенчедән, коллектив­ларның мөмкинлеген игътибарга алам. Артык югары планка куеп, аны үти алмаска тиеш түгелбез. Шуңа күрә монда һәр детальне ачык күзалларга кирәк.

— Тормыш иптәшең ир-ат өчен хезмәт хакы аз дип битәрләмиме?

— Тормыш иптәшем мине аңламаса, акчаны капчык белән алып кайтсам да, җитмәс иде. Иҗат кешесен аңлый белгәне, әллә нинди таләпләр куймаганы өчен мин аңа рәхмәтле.

— Син үзеңне районның патриоты дип әйтә аласың­мы?

— Мин үземне Красно­каманың патриоты итеп хис итәм. Укыганда, бик кызыктыргыч тәкъдимнәр булып, башка төбәктә эшләргә, яшәргә мөм­кинлек туган иде. Әмма мин үземнең районда калырга булдым. Бу, әлбәттә, туган ягымны бик нык яратудан. Хәзер инде шулай уйлыйм: кайда гына хез­мәт итсәм дә, мин Краснокама улы булып калам. Кайда гына булсам да, туган районым­ның дәрәҗәсен төшерергә түгел, ә күтәрергә тиешмен!

— Тормыш юлыңны яңадан башлау мөмкинлеге булса, анда мәдә­нияткә урын калыр идеме?

— Әллә нәрсәләр, әллә нинди башка һөнәрләр турында уйлансам да, ярый әле тормышым мәдәният белән бәйле, дигән фикергә киләм, шуңа сөенәм. Бу, чыннан да, минем һөнәр. Ходай мине шулай ярат­кан, ниндидер бурычлар йөкләгән һәм мин шуны үтәргә, халыкка мәдәният аша нидер җиткерергә тиешмен.

— Ә менә илебезнең мәдәният минист­ры итеп куйсалар, бүгенге системада нәрсәне үзгәртер идең?

— Халыкта һәр солдат генерал булырга хыялланырга тиеш, дигән сүзләр бар. Әмма мин күбрәк иҗат кешесе, чиновник түгел. Минем хыялдагы генерал икенче... Ә сорауга А.П. Чехов сүзләре белән җавап бирәсе килә: “Дело надо делать, господа!”

— Редик, театрның киләчәге нинди, ничек уйлыйсың?

— Илнең, җәмгыятьнең киләчәге турында сәясәтчеләр, экспертлар анык кына җавап бирә алмаганда, театрның киләчәге турында сүз йөртү читен, әлбәттә. Әмма шуны төгәл беләм: театр — яшәеше­безнең көзгесе ул. Ничә гасырлар яшәгән театр арытаба да яшәр, дип өмет­ләнәм.