Теләк кенә кирәк!

20 яшьтә эчә башладым. Башта көненә бер шешә сыра, аннары ике шешә, аннары өч... Әти-әни белән яшәгән­дә алар ничектер туктатып тора алалар иде. Аннары алардан күчеп киттем һәм шуннан башланды да инде. Көненә ким ди­гәндә 3 литр сыра. Хәтерем югалганчы, тилер­гәнче эчә идем. Атна буена эчәм дә бер атна туктап торам. Аннары яңа көч белән башлыйм. Нәти­җәсе нинди? Мин беркайчан да бер хатын белән озаклап яшә­мәдем, алар­ның түзем­леге, миңа ышанычлары ике айга да җитмәде. Тормышта бер нәр­сәм дә юк, мин бервакытта да эштән үзем кит­мә­дем, гел куып җи­бәр­деләр. Ше­шәдәш­ләрем­нең яртысыннан кү­бесе кабердә ята.

Кыскасы, соңгы эшем­нән бушатылгач, мин алты айга сузылган коточкыч “запой­”га киттем. Анда инде көчкә генә йөри идем, бума өянәге тотты, төннәрен күз­гә әллә ниләр күренә башлады. Дәваханәдә аңы­ма килдем, мине бер кибет­тән китергәннәр икән. Менә шунда айныганнан соң бераз уйлана башладым. Әл­лә кайчан гаилә корган, балалар үстергән дусларым исемә төште...

Һәм мин эчүне ташларга булдым. Әйе, күп нәрсәне кире кайтарып булмый. Лә­кин мин хәзер калган вакы­тымны бәяләргә өйрән­дем. Һәр минутымны үзем өчен файдалы үткәрергә тырышам. Бу айнык ел эчендә мин соңгы ун елда эшлә­мәгән эшләрне башкардым. Эчмәгез, сезгә әле 20 генә яшь булса да, теләсә кайсы вакытта туктый алам, дип уйласагыз да, эчмәгез. Гомер бик кыска, сизми дә каласың, үтә дә китә. Ә эчүне иртәгә дә, бүген дә түгел, шушы мизгелдә ташларга кирәк. Алкоголизмнан иң яхшы дару — үзегез­нең теләге­гез. Дөньяга, анда яшәүче кешеләргә айнык күзләр белән карагыз. Сез дә шулай матур, ә бәлки яхшырак та яшәя­чәксез. Теләк кенә кирәк!